Wat ik persoonlijk ervaar nu de kinderen mij in het weekend ‘niet meer nodig hebben’ is een groeiende onvrede als haar ‘werkweekend’ weer aanbreekt. Uiteraard heb ik mijn hobby’s, maar natuurlijk vind ik het veel leuker om samen een dagje naar het strand of een weekendje weg te gaan. Haar werk-weekenden doen iets met onze gezamenlijke werk-privébalans. Dat zette mij aan het denken en bracht mij op het volgende idee.
Wat nu als partners van zorgprofessionals de mogelijkheid krijgen om weekenden als reguliere werkdagen in te richten, zodat we beter kunnen inspelen op de uitdagingen van de weekenddiensten in de zorgsector. Het idee is niet om de zorgprofessionals van hun weekenddiensten te ontheffen, maar om het gezin, of de partner, meer flexibiliteit te bieden.
Ik zie allerlei voordelen in dit concept. Denk aan het verbeteren van de werk-privébalans, verminderen van stress en het creëert een aantrekkelijke werkomgeving voor zowel de zorgprofessional als hun partner. Uiteraard zijn er ook uitdagingen, zoals de mogelijkheid voor alle beroepen om buiten de traditionele werkweek te opereren en mogelijke maatschappelijke weerstand.
Ik vind het een uitnodiging waard voor een heroverweging van traditionele werktijden in onze samenleving, waarbij flexibiliteit, afgestemd op individuele behoeften, centraal staat. Met een groeiende behoefte aan medewerkers in de zorg en een stijgende behoefte aan een gezonde privé- werkbalans van nieuwe generaties, zou aandacht voor een andere inrichting op de agenda moeten komen. Voor jongeren en ouderen zonder schoolgaande kinderen kan hier een deel van de oplossing liggen.
Ik zou deze discussie willen stimuleren en oplossingen willen vinden die de werk-privébalans bevorderen. Laten we innovatief denken en andere sectoren betrekken bij het vinden van oplossingen voor uitdagingen in de zorgsector. Het heroverwegen van onze weekenden zou een belangrijke stap kunnen zijn naar een toekomstbestendige zorgsector en een betere werk-privébalans voor iedereen.
Deze column verscheen op Trends in HR